Over graag zien. Zorgen voor. En koesteren.
Een pleidooi voor zachtheid. Iedereen heeft er een mening over. Over wanneer je weer ‘mag’ daten na het verliezen van je partner.Te vroeg. Te laat. Te ongepast. Te gretig. Te bang.Alsof er ergens een onzichtbare handleiding bestaat voor rouw, compleet met een tijdlijn, een kader waarbinnen het oké is dat je je hart opnieuw opent.... Lees verder →
Lieve Alexander.Ventie. Zesenveertig zou je vandaag geworden zijn. Zou je gehaat hebben. Want ouder worden was niet je ding. Maar vieren daarentegen… Het leven vÃeren. Dat je daarvoor vooraan in de rij zou gestaan hebben. Dat wel. Eerlijk? Ik loop al de hele dag verloren. Voer hele gesprekken met jou in mijn hoofd. Schrijf je... Lees verder →
Oktober kwam. En passeerde. Alsof we ergens in een andere wereld in een ander universum vertoefden. En dat mag je eigenlijk ook wel letterlijk nemen: we verbleven de eerste helft van oktober in de 'suite' van het kinderziekenhuis: op de bovenste verdieping in de schoonsten hoek, met uitzicht over Leuven. Een en-suite zelfs, maar zonder... Lees verder →
Ellen. Mama van vier. 