Ik ben een beetje mijn evenwicht kwijt de laatste weken. Ik heb misschien té veel uit die krappe (?) zomervakantie willen halen. Té veel kasten willen uitrommelen. De intentie was nochtans goed: nu er wat ademruimte kwam op medisch vlak en we niet om de haverklap onverwacht in het ziekenhuis belandden leek het een goed... Lees verder →
De rollercoaster van het zorgmoederschap.
Zorgmama zijn... Het komt en gaat als een rollercoaster aan emoties. Het draait rond het temmen van de grote en kleine verdrietjes. Om het vreugde vinden in kleine dingen. Het onnoemelijk dankbaar zijn om wat is; maar tegelijk ook even intens de ruwheid van verdriet voelen. Ik ben geen supermama. Maar ik doe mijn best.... Lees verder →