Tijd vliegt. We zijn over de helft van juli als mijn oog valt op de Bond Zonder Naam-kalender in onze keuken. De kalender waar ik in rustigere tijden gezwind elke morgen de spreuk van de dag van citeer in onze keuken, die dan wordt gevolgd door ofwel rollende ogen of een goedkeurende knik van de... Lees verder →
Mama is moe.
Ik ben een beetje mijn evenwicht kwijt de laatste weken. Ik heb misschien té veel uit die krappe (?) zomervakantie willen halen. Té veel kasten willen uitrommelen. De intentie was nochtans goed: nu er wat ademruimte kwam op medisch vlak en we niet om de haverklap onverwacht in het ziekenhuis belandden leek het een goed... Lees verder →