Drie en een halve maand zijn we bezig… met dagelijks prikken. Een venijnige naald in haar bovenbenen, elke avond een andere bil. Het verloopt volgens een vast stramien. Terwijl de eerste boterhammen 's avonds op de borden belanden en hun weg vinden naar gretige hongerige kindermonden, haal ik de prikpen uit de koelkast. Ergens tussen... Lees verder →