Tien!

Over een toevalstreffer, de flipperkast van het bestaan en af en toe stil staan.

Dat onze wegen dik 15 jaar geleden kruisten…?
Een toevalstreffer…
We kenden elkaar nog maar pas, toen Alexander mij prompt aan de voordeur vroeg of ik toch niet wou komen eten op oudejaarsavond en erna mee-fuiven in het magazijn achter zijn huis in de Kweekstraat… Ik hapte toe.
Ik ben nogal een vrouw van impulsieve beslissingen…
Hoe dan ook, het werd een memorabele avond… Ik verkondigde ergens rond middernacht vol overtuiging dat ik gàns 2004 vrijgezel wou blijven…
Maar dat voornemen bleek van korte duur want nog geen 3 uur later was ik er al aan voor de moeite. We kusten voor het eerst.
De rest is geschiedenis.

’t Ging ons voor de wind… Het leven liep zoals het moest lopen.
Op 5 jaar tijd studeerde ik af, trok ik bij Alexander in, verbouwden we samen het huis in de Kweekstraat, en voor we ’t goed en wel beseften waren we getrouwd.
Tijdens ons eerste jaar huwelijk kochten we onze huidige woonst. Tijdens ons tweede jaar verwelkomden we Lennard. In het derde jaar huwelijk kwam Victoria er bij. Vier jaar getrouwd gingen we opnieuw verbouwen, alle kinderkamers in éne keer. Het vijfde jaar mochten we Sofia verwelkomen. En even zakte de aarde weg onder onze voeten. Maar we vonden opnieuw evenwicht. In het zesde haar huwelijk vervolledigde Oscar, onze lieve kleine vriend, ons gezin. In het zevende jaar sjeesden we van ziekenhuis naar ziekenhuis omdat er met Sofia veel meer aan de hand bleek dan initieel gedacht. In ons achtste jaar vonden we nieuw evenwicht, zelfs zóveel evenwicht en vertrouwen om er in ons negende jaar een nieuwe verbouwing tegenaan te gooien: een kamer voor Lennard en de veranda 2.0.

En dat brengt ons tot het tiende jaar… Het afgelopen jaar.
Het is niet gemakkelijk geweest… Aanslepende verbouwingen, nieuwe verwikkelingen in dossier Sofia, de (onverwacht!) lange opname in de Korbeel…
Maar het bracht tegelijk ook zoveel mooie momenten.
Het is ook het jaar waarin we met het ganse gezin samen duimden voor Lennard zijn auditie-traject voor BS2. En mét succes, want een kleine maand geleden begon hij aan het avontuur van zijn leven, met een hoofdrol naast Gène Bervoets.

Vijftien jaar samen, tien jaar getrouwd…
Als we naar onze kinderen kijken kunnen we alleen maar trots zijn.

Lennard, onze oudste, met een sterke verantwoordelijkheidszin, een jongen waar we altijd op kunnen rekenen, óók als er weer eens speelgoed moet opgeruimd worden. Zorgzaam voor zijn zusjes en broer, ‘de kleintjes’ zoals hij ze soms noemt. En een echte boekenwurm zoals zijn mama.
Victoria, onze tweede, waarvan ook vaak wordt gezegd dat ze een kopie is van mezelf. Een knappe verschijning, een dametje met pit. Een lieve meid, heel creatief, inventief ook, vooral als het uitvluchten om níet te moeten opruimen betreft. Een juffrouwke in spe.
Sofia, de derde in de rij, een flinke meid die ons meer dan eens leerde hoe je moet blijven vechten en blijven lachen. Klein maar dapper. Ze huppelt over haar pad vol hindernissen met veel moed en doorzettingsvermogen en is een voorbeeld voor ons allemaal.
En Oscarke, ons kadetje. Ons kakkernestje. Levensgenieter pur sang. Tovert bij jong en oud een glimlach op het gezicht. Staat zijn mannetje tussen die oudere broer en zussen. Koppig kereltje dat weet wat ie wil. En dikwijls is dat eten… veel eten.

Toen we 10 jaar geleden elkaar trouw beloofden, geloofden we wel dat we er altijd zouden zijn voor elkaar, in goede en kwade dagen… Maar het is pas wanneer de kwade dagen voor de deur staan dat je beseft wat die belofte écht inhoudt.
Dus konden we 15 jaar samen en 10 jaar getrouwd niet zomaar laten passeren.
We hebben het leven gevierd.
Afgelopen zaterdag…
Om bovenstaande én zoveel andere redenen. Omdat we zo dankbaar zijn om wat is. En omdat dàt alles niet vanzelfsprekend is… En omdat ik mij niemand anders kan inbeelden om samen met mij dit traject te bewandelen.
Daarom.

Kies mij – Bart Peeters

We zijn nog altijd in de fleur, m’n lief
Al lijkt dat lang niet altijd zo 
Nog even zot, maar niet meer zo naïef 
Al is serieus zijn geen cadeau 
Stel dat je weer eens voor de keuze stond
Kies dan voor mij en zeg dat je ’t niet moeilijk vond 

Jij m’n vrouw zijn, ik je man
Dat is wat ik noem een prachtig plan
De beste keuze die je maken kan
Kies mij 
Ik heb geen slogan, geen tactiek 
‘k Voer geen campagne, ik mijd politiek 
Al lijkt het uitgangspunt soms identiek 
Kies mij 

Natuurlijk gingen we soms uit de bocht
Het leven is geen engelenkoor
We deden alles, ook wel wat niet mocht
Maar we zwommen ons erdoor 
Leve de flipperkast van het bestaan
Bluts met de buil, proberen om niet tilt te slaan

Jij m’n vrouw zijn, ik je man
Dat is wat ik noem een prachtig plan
De beste keuze die je maken kan
Kies mij 
Ik heb geen slogan, geen tactiek 
‘k Voer geen campagne, ik mijd politiek 
Al lijkt het uitgangspunt soms identiek 
Kies mij 

Voor je ’t weet zijn we samen oud
Leven we trager maar het voelt vertrouwd 
En liep het dankzij jou dan toch niet fout
Met mij
Met mij