Over graag zien. Zorgen voor. En koesteren.
Een conventie... Asjeblieft. Het afgelopen weekend kreeg ik de ene na de andere melding, facebookherinnering en tag binnen. Onze passage in het Journaal op Eén vorig jaar werd opnieuw gedeeld. En als ik eerlijk ben geef ik toe dat ik het er straf lastig mee heb. Niet met de herinneringen op zich. Die tonen het... Lees verder →
Leuven, het is ondertussen al 10 dagen geleden. En er is opnieuw een rust neergedaald in mezelf. De storm is gaan liggen. De honger naar antwoorden die ik ervoer de weken voor onze consultatiedag te UZ Leuven is weer wat gestild. Eigenlijk ervaar ik telkens dezelfde dynamiek bij zo’n grote controles: De weken, maanden, ervoor... Lees verder →
Zorgmama zijn... Het komt en gaat als een rollercoaster aan emoties. Het draait rond het temmen van de grote en kleine verdrietjes. Om het vreugde vinden in kleine dingen. Het onnoemelijk dankbaar zijn om wat is; maar tegelijk ook even intens de ruwheid van verdriet voelen. Ik ben geen supermama. Maar ik doe mijn best.... Lees verder →
Ellen. Mama van vier. 