Over graag zien. Zorgen voor. En koesteren.
Onze oudste vogel landde vandaag terug in 't nest. Ik negeer de gedachte aan wat voor vuiligheid mijn moederlijk oog zal aantreffen tussen zijn dikke blonde haren, sluit mijn ogen, knuffel de zoon en plant mijn neus in zijn kruin. En dan... Dan adem ik diep in. Ik ruik. En geniet. Ik ruik buitenlucht. Spelplezier.... Lees verder →
Het is wat het is... In weken waarin we het soms niet meer zo goed weten, waar geflirt wordt met nieuwe diagnoses, waar we ons tegelijk gesterkt voelen door het team van artsen waar we op kunnen rekenen én vertrouwen moeten hebben in wat komt. En dat wat we doen ook góed is. Net in... Lees verder →
Tijd vliegt. We zijn over de helft van juli als mijn oog valt op de Bond Zonder Naam-kalender in onze keuken. De kalender waar ik in rustigere tijden gezwind elke morgen de spreuk van de dag van citeer in onze keuken, die dan wordt gevolgd door ofwel rollende ogen of een goedkeurende knik van de... Lees verder →
Ellen. Mama van vier. 