Het is wat het is. Zegt de liefde.

Het is wat het is…
In weken waarin we het soms niet meer zo goed weten, waar geflirt wordt met nieuwe diagnoses, waar we ons tegelijk gesterkt voelen door het team van artsen waar we op kunnen rekenen én vertrouwen moeten hebben in wat komt. En dat wat we doen ook góed is.
Net in díe weken grijp ik terug naar die ene zin die ons recht hield toen Sofia er nét was en ons verraste met al wat ze tóen al voor ons was: een klein mensje, graag gezien, gewoon zoals ze is. Al bracht ze ons in al haar volmaaktheid (voor ons was ze perfect) aan het wankelen.
“Het is wat het is, zegt de liefde.”
We zeiden het wel duizend keren. Tegen elkaar, tegen ouders, tegen vrienden. Tegen onszelf. Om ons te sussen, om ons hierdoor te krijgen.
We wisten toen nog niet veel. Haar pad was net uitgerold. Het was wat het was. En het zou ons wel lukken. We zouden het dóen lukken.

Nu we dik 4,5 jaar verder zijn, en we de grond opnieuw voelen wankelen, zeggen we het opnieuw.
“Het is wat het is, zegt de liefde.”
En we zeggen het misschien wel geen duizend keer. Maar het ligt tussen een blik naar elkaar in. En we voelen het. In elke vezel. De onzekerheid, het verdriet, de angst.
Maar we voelen vooral ook wat het écht is.
En dat is… liefde.

 

Het is wat het is

Het is onzin
zegt het verstand
Het is wat het is
zegt de liefde

Het is ongeluk
zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
zegt de angst
Het is uitzichtloos
zegt het inzicht
Het is wat het is
zegt de liefde

Het is belachelijk
zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
zegt de ervaring
Het is wat het is
zegt de liefde

Erich Fried 
Vertaling: Remco Campert