Onze oudste vogel landde vandaag terug in ’t nest.
Ik negeer de gedachte aan wat voor vuiligheid mijn moederlijk oog zal aantreffen tussen zijn dikke blonde haren, sluit mijn ogen, knuffel de zoon en plant mijn neus in zijn kruin.
En dan…
Dan adem ik diep in.
Ik ruik.
En geniet.
Ik ruik buitenlucht. Spelplezier. Avontuur. Vriendschap.
En een vleugje kampvuur.
Alweer een KSA-jaar voorbij.
Voorbijgevlógen.
Een kamp vol herinneringen achter de rug. Zijn tweede kamplintje prijkt binnenkort op het hemd dat hij met zoveel trots draagt.
Ziet ‘m gaan. Onze oudste vogel.
Geland in ’t nest.
De buitenlucht, het spelplezier en het avontuur werden uit de haren gewassen, maar de herinneringen zullen blijven.
Mooi
LikeGeliked door 1 persoon