Over graag zien. Zorgen voor. En koesteren.
Het is wat het is... In weken waarin we het soms niet meer zo goed weten, waar geflirt wordt met nieuwe diagnoses, waar we ons tegelijk gesterkt voelen door het team van artsen waar we op kunnen rekenen én vertrouwen moeten hebben in wat komt. En dat wat we doen ook góed is. Net in... Lees verder →
Je neerleggen, je erbij neerleggen soms, is even alles laten zakken naar het onderste deel van jezelf. Dingen naar je achterhoofd, je zorgen tot onder je hart, alles daarboven weer even licht. Lucht. Opgelucht. Ook stormen gaan altijd liggen. Vroeg of laat. Geert De Kockere Ik kreeg het gedicht gisteren toegestuurd van een andere zorgmama.... Lees verder →
About last week... Over loslaten en zo. Los-laten. Really? Dat het een pittige week is geweest. Eerst die open brief de wijde wereld in gestuurd. En dan - als een donderslag bij heldere hemel - allerminst het fijnste nieuws moeten 'vangen' tijdens onze consultatiedag in Leuven. De heftige dag zorgde dan wel voor een strijdlust... Lees verder →
Ellen. Mama van vier. 