Valentijn vierentwintig

Valentijn vierentwintig.
We zijn vandaag 15 jaar getrouwd, omdat jij dat graag wou, dik 15 jaar geleden.
Als in: een datum minder om te onthouden en om een cadeautje te voorzien, want zo voorzienend was jij dan toch wel, onder de sluier van de über-romanticus zat gewoon een pragmatische man.
Vandaag zóuden we 15 jaar getrouwd zijn geweest.

Ik weet niet goed of ik nu in het verleden of de toekomst leef.
Of moet leven.

In één klap is alles was we hadden blijven stilstaan. Zijn de plannen gewijzigd. Of ongewijzigd. Is alles anders en blijft alles voor altijd hetzelfde. Zonder jou.
Ik hou me vast aan een klein onnozel lijstje in onze gezamenlijke Google Keep. Een lijstje met to do’s vóór Lennard achttien wordt. Onze reislijst. De enige houvast aan nog een beetje toekomst samen, want als het lijstje is afgewerkt is er niets nog om samen te doen met jou, want vanaf dan zijn al onze dromen ook écht weg.
Dus het is koesteren en slurpen en huilen en lachen. Het is jou dichtbij voelen, want hier in de bergen zijn we dichterbij dan thuis. Het zijn de ijsbloemen op het balustradeglas. Het is de goeie sneeuw, de eerste oooohs en aaaahs van de kinderen op hun allereerste skivakantie.

We zijn er… op onze eerste reislijstbestemming.
We zouden er zijn.
We zullen er blijven zijn.

Je wordt zo hard gemist.
Vier ze daar, mister romanticus. We zien je graag.