Mijn nest.

We gingen een nachtje slapen in de Makgadikgadi Pans, in the middle van de middle van de middle of nowhere.
Ik had nooit gedacht dat ik de kids ooit nog zo vrij en ongeremd zou zien nadat er vorig jaar zoveel zorgeloosheid werd afgenomen.
Het heeft mijn hart beroerd. En mijn moederziel ontroerd. (Het was met een portie tranen en al.)

Verdorie toch.
Ik ben zo preus ip min nest.

En het voelde een beetje als herboren worden als gezin uit dat Afrikaanse stof, daar in die eindeloze zoutvlakte. Met 3 truien aan slapen onder de blote hemel. Alleen zij en ik. En een buisje as in mijn broekzak.

. . .

These are the moments, the moments we live for
Once in a lifetime
Never think we want more
This is the start of the new day, the good life
These are the moments we live for

… We’ll be the place where the ocean meets the sky
We’re so cute up and now of the time of our lives
Feel that these memories are on out of a thing
‘Cause we just wanna take it in, yeah, we just wanna take it in