Plissérok…

Plissérok – aflevering elvendertig…
*zucht* Ik kan wel wat aanmoediging gebruiken… Het leek een heerlijk snel – en hyperschoon én he-le-maal mee met de mode – naaiseltje. Ik zag de stof, afgelopen april, en ik was verkocht.

We zijn ondertussen half augustus, de vakantie loopt op z’n eind, en nog steeds geen minuut lang deze rok kunnen dragen.
Ik tel wel de paspogingen niet mee, want écht aandoen kon ik niet. Ik kreeg die niet over mijn heupen. Te snel willen stikken de laatste naailes, te vlug willen overlocken, en bij de pasbeurt bleek ik de onderrok véél te nauw gemaakt te hebben. Aaaaarghh! Ik ging de vakantie in, zónder plissérok.
Ik zette telkens een doel voor ogen (“Volgend familieweekend neem ik ‘m mee!” of “Hij gaat mee op reis!” of “De meest geschikte outfit voor het feestje van huppeldepup dat weekend!”), maar verder dan een hoop frustraties ging het niet.
Ik kom tijd tekort. Tijd voor mezelf. De “mij-dagen” kon ik op 1 hand tellen. 1 vriendinnendag, 1 naaidag met de mensen van de NIC voor het MegaSofia-project en 1 verwendagje Ecover en @mamabaas.

Het werd een vakantie van opruimen, uitmesten, kids entertainen, veel te veel medische administratie bolwerken en ook veel ziekenhuisfrustratie.
Tijd. Te. Kort.
We zijn half augustus. Morgen hebben we een familiefeest… Zou het…?