Daar lag ze dan.
Na een nacht waarin we haar ‘aanwezigheid’ koesterden, en niet durfden denken of dromen over wat de ochtend zou brengen, of ze überhaupt er nog zou zíjn, zou leven… werd ze op 29 januari overgebracht naar de NIC te Brugge.
Wij reden haar radeloos achterna.
Het werd een dag vol vraagtekens. We durfden niet eens te laten wéten dat ze geboren was.
Wat viel er te zeggen… Aan wie we het wél vertelden, drong de boodschap niet goed door. Hoe zeg je het ook… “Onze dochter is geboren, maar het is niet goed.” Tot onze (schoon)zus ons zei dat we vooral niet mochten vergeten dat ze er wás, en dat ze lééfde, en dat we niet mochten vergeten dat te vieren. Ongeacht wat de (nabije) toekomst zou brengen.
En zo gebeurde. Die avond, 29 januari 2014 om 23u35, lieten we exact 24u na haar geboorte de wereld weten dat het een wondertje rijker was.
Ellen. Mama van vier. 
Geef een reactie