Wereldprematurendag

Totaal onverwacht belandden we er. Op die afdeling. Sofia, 11 dagen te vroeg, maar veel te klein en te fijn. En met een afwijking. Het werd de NICU te Brugge.
We beleefden intense weken. Weken waar we nu het liefst naar terugkijken als de periode dat familiebanden werden verstevigd, vrienden dichter kwamen te staan, en er plaats was voor nieuwe vriendschappen.
Zoals die vriendschap met een heel bijzonder koppel. Het leek of het zo moest zijn, dat we toevallig telkens samen het zelfde tijdstip kozen om naar onze dochters te gaan. We deelden vreugde en verdriet in die lange lange gang. Bezorgdheid om elkaars dochters. Steun in moeilijke dagen. Opluchting wanneer één van de meisjes de deuren van de NICU achter zich kon sluiten.

Vandaag Wereldprematurendag.
Ik wens élke ouder van een prematuurtje zo’n mooie hartverwarmende vriendschap toe.