Ouderzonde #3 – Luxuria

Het leven staat soms wat ‘on hold’. Er zijn verbouwingen die roet in mijn eten – blogvoer – gooien. Er zijn kinderen met snottebellen. Er is schoolwerk. Veel schoolwerk. En er is wintermoeheid.

Ik krijg het moeilijk in een planning gegooid, het bloggen. Zelfs deze ‘kleine’ niet zo strikte blogchallenge waarvan ik dacht het met glans te doorstaan.
Ik schreef de eerste. Én de tweede. Op één dag. Ruim 2 weken na de start van de challenge.

Ondertussen passeerden enkele weken, is mijn bureau he-le-maal af, geschilderd én al, en probeer ik het schrijven terug in de planning te krijgen.

En dat nét voor een heel herkenbare volgende ouderzonde.

Luxuria (onkuisheid – lust – wellust)
Wat doe je om jezelf graag te blijven zien en dit over te brengen aan je partner nu je in de eerste plaats vooral ‘ouder van …’ bent?

Dat het ‘mezelf graag zien’ even aan de kant moest staan voor zaken die aan de orde waren, kon je hierboven al lezen.

Maar waar blijf ik dan mijn energie halen? Eerst moet ik even wat verduidelijken, wat anderen ‘energie’ noemen van mijzelf, is meer gewoon een manier van overleven. Gezwind de leraarskamer binnenstappen met een vrolijke ‘goeiemorgen’ kost weinig energie, maar brengt je wel in een positieve drive. Een drive die er wel degelijk níet was in de ochtendspits, en mijn hele humeur tot een lager pitje bracht een half uur daarvoor. En toch. Ik probeer tijd te nemen om tijdens die korte autorit van huis naar werk de gedachten te verzetten, mij op te peppen voor die geslaagde ‘goeiemorgen’. De reacties van collega’s (en als ik geluk heb de leerlingen ook) doen de rest.

Dit is dus investeren in mezelf. Kleine gelukjes om de dag door te komen.

Dat is wat anders dan ‘zuurstof tanken’. Zuurstof tanken is kracht putten uit iets wat je gedachten verzet. Zuurstof tanken is tijd nemen om er met vrienden op uit te trekken, een fijne dag te beleven, tijd nemen om te praten. Zuurstof tanken is tijd maken om een naaiprojectje tot een goed einde te brengen en dan ongegeneerd te showen wat je zojuist zélf hebt gemaakt. Zuurstof tanken is een bewust avondje uit plannen met de echtgenoot; even gewoon weg van alle rommel en wanorde in huis – en dus ook onvermijdelijk in mijn hoofd. Bijpraten, tot rust komen, aftoetsen, plannen maken.

Zuurstof tanken is dàtgene wat ik doe om mezelf graag te blijven zien. Om ons graag te blijven zien. Want door bewust tijd te nemen voor mezelf, investeer ik ook in rust en energie in ons huishouden, in de opvoeding van de kinderen. Investeer ik ook in structuur: boekentassen die de avond voordien klaarstaan. De jassen die klaar liggen voor een heavy ochtendspits.

Ook goed weten en elke dag beseffen dat ‘goed goed genoeg is’. Dat ons huis er niet uitziet als één uit de boekskes (al zou ik dat wel eens graag willen), dat er elke dag een gebergte strijk ligt (ik gebruik al het woord ‘berg’ niet meer; was en strijk is een never ending story ;)), dat de kids wel eens naar school gaan met een vlekje op de mouw, of dat ik vergat de vensters even open te zetten ’s morgens en de bedden te dekken.
Ook dàt is ‘graag zien’.

Als er één ding is dat het ouderschap me heeft geleerd, dan is het dat wel. Dat je er alleen maar komt door jezelf graag te blijven zien en te investeren in jezelf.
Zuurstof voor je ziel. Dàt dus.