Ouderzonde #5 – Gula

Tijd voor Ouderzonde nummer 4: Gula. Onmatigheid, gulzigheid, vraatzucht.
Wat kan je kinderen (of je kind?) nooit weigeren wanneer ze erom vragen?

Ik val in clichés, pas op.

Liefde. Ik kan hen nooit liefde weigeren.
Een knuffel, een zoen, er ‘zijn’ op momenten die kostbaar zijn: na schooltijd, bij kleine en grote verdrietjes, knus in de zetel, buiten in de zon, in de bib, in de cafetaria van het zwembad, een babbeltje in bed, voetjes warmwrijven,… Gewoon. Graag. Zien.

Liefde dus.
Al is die onder veel verschillende vormen te klasseren. Want ook als ik streng (maar rechtvaardig) eentje van de vier (of als we pech hebben 2, 3 of 4 van de vier) in de hoek zet, dan blijft ie daar ook staan tot ik vind dat het goed is geweest. Al koppel ik dat graag aan een hartig gesprekje, waarbij we samen uitpluizen wat er kan/niet kan en waarom.
Aandacht hebben voor wat hoort, of niet hoort. Aandacht voor een asjeblieft, en een dankjewel. Aandacht voor het ‘samen’ zijn en het zorgen voor elkaar.
Liefde is alles.
Het is dus ook een beetje (hard) werken.

Liefde dus.